De vrouwen in Le amiche (‘De vriendinnen’, 1955) zien er prachtig uit: hun pakjes zijn haute couture, hun make-up is onberispelijk. Hun mannen zijn grote jongens - meer hoeft niet als je zo rijk bent. Michelangelo Antonioni maakte beroemde films over de leegte van deze geborneerde klasse: L’avventura, La notte, L’eclisse.

Minder bekend is dat hij zijn inspiratie voor die meesterwerken cultiveerde in Le amiche. Minder streng, met een losse stijl die hij later zou afzweren, stelt Antonioni vast dat deze mensen niet zielsdood zijn, maar onverdraaglijk machteloos.

Rondom een nieuw modehuis in Turijn ontmoeten we vijf vriendinnen. Dagelijkse zorgen kennen ze niet, allen baden in poelen van goud: ze glanzen, ja, ze zijn beeldig. Maar hun geest voeden met dat goud lukt ze niet. Dus intrigeren ze, somberen ze, kopen ze nog een bontjas, of verloven ze zich maar eens.

,,Men doet altijd alsof’’ is de centrale hartekreet uit Le Amiche. Als iedereen de schijn ophoudt, dan zal niemand een ander nabij komen of begrijpen.

Le Amiche werd op het filmfestival van Venetië bekroond met de Zilveren Leeuw.

Beeldformaat
4:3